Prowadzona przez szpital dokumentacja medyczna stanowi jedno z instytucjonalnych praw i gwarancji. Jest ona bowiem nierozłącznie związana z jakością i bezpieczeństwem świadczeń oferowanych przez zakłady opieki zdrowotnej. Pacjent, jego przedstawiciel ustawowy lub osoba upoważniona przez pacjenta mają prawo dostępu do dokumentacji na swój wniosek, przy czym nie jest konieczne podawanie celu/przyczyny takiego wniosku.
Dokumentacja medyczna dzieli się na indywidualną, odnoszącą się do poszczególnych pacjentów korzystających ze świadczeń medycznych zakładu oraz zbiorczą, odnoszącą się do ogółu pacjentów, korzystających ze świadczeń zakładu (prowadzona jest w formie ksiąg, rejestrów, formularzy lub kartotek).
Z kolei dokumentacja indywidualna dzieli się na dokumentację zewnętrzną (przeznaczoną dla pacjentów - są to np. różnego rodzaju skierowania na badania) i wewnętrzną (przeznaczoną na potrzeby zakładu, np. historia choroby). Prawo dostępu do dokumentacji medycznej odnosi się zarówno do dokumentacji zewnętrznej, jak i wewnętrznej. A więc, zakład opieki zdrowotnej na każdy wniosek pacjenta ma również obowiązek udostępnić jego indywidualną dokumentację wewnętrzną. Przy czym koszty wykonania kopii ponosi pacjent.
Przeczytaj koniecznie: Prawa rodziców - noworodek w szpitalu, Poród w szpitalu - prawa rodzącej kobiety.
Zdjęcie: Fotolia by © endostock