Szczepienie przeciw rotawirusom do niedawna nie było w Polsce obowiązkowe, dlatego młodzi rodzice sami musieli ponosić jego koszty. Znajdowało się ono się na liście szczepień zalecanych, polecane było szczególnie dzieciom, które z powodu problemów zdrowotnych często przebywają w szpitalu lub które będą uczęszczać do żłobka. Wielu rodziców, mając nadzieję na uniknięcie ostrego nieżytu żołądkowo-jelitowego u swojego dziecka, decydowało się zakupić szczepionkę na rotawirusy . Od 1 stycznia 2021 roku jest ona obowiązkowa i bezpłatna dla wszystkich dzieci urodzonych po 31 grudnia 2020 roku.
Kiedy szczepić na rotawirusy? Pierwszą dawkę najlepiej podać w 6.-8. tygodniu życia, ale nie później niż przed ukończeniem 12. tygodnia, natomiast ostatnią najlepiej do 22. tygodnia, w wyjątkowych przypadkach proces może się przeciągnąć do 32. tygodnia życia dziecka. Szczepionkę przeciw rotawirusom można podać na jednej wizycie razem z innym szczepieniem, wyjątkiem jest poliomyelitis, w tym przypadku powinien być zachowany dwutygodniowy odstęp.
Jest jedna rzecz, która wyróżnia spośród innych preparaty chroniące przed rotawirusem - szczepienie nie wymaga użycia igły, płyn podaje się doustnie. Jego smak jest przyjemnie słodki, dlatego wizyta szczepienna w tym przypadku może okazać się dla dziecka przyjemna. Szczepionka zawiera osłabione, ale wciąż żywe cząstki wirusa. Trzeba mieć świadomość, że nie chroni ona całkowicie przed infekcją. Pozwala natomiast na dużo łagodniejszy przebieg i minimalizuje niemal do zera ryzyko wizyty w szpitalu.
Rodzice dzieci urodzonych po 31 grudnia 2020 roku nie muszą już martwić się jednym aspektem związanym ze szczepionką na rotawirusy – ceną. W Polsce zarejestrowane są dwa rodzaje szczepionki na rotawirusy, ile dawek zostanie użytych, zależy od zastosowanego preparatu. Podaje się je z zachowaniem odstępu wynoszącego 4 tygodnie.
Dostępne szczepionki:
Szczepionka na rotawirusy jest dobrze tolerowana. Mimo iż jest podawana doustnie, nie trzeba się do niej przygotowywać w żaden szczególny sposób ani unikać picia i jedzenia przed lub po jej podaniu. Powinny ją przyjmować osoby zdrowe i nieuczulone na żaden ze składników preparatu. Do możliwych skutków ubocznych należą: niepokój, wzdęcia, biegunka, gorączka i wymioty. Zdarzają się również objawy zakażenia górnych dróg oddechowych. Najlepiej, jeśli po szczepieniu odczeka się około tygodnia przed kontaktem z innymi dziećmi. Trzeba również z ostrożnością traktować przedmioty, które dziecko wkłada do ust krótko po podaniu szczepionki, na przykład smoczek, i po przyjściu do domu je zdezynfekować.
Po szczepieniu dziecko może być płaczliwe, senne lub rozdrażnione. Możliwa jest również utrata apetytu. Jeśli zdarzy się, że dziecko zwymiotuje krótko po podaniu szczepionki na rotawirusy, należy zgłosić się do lekarza, który zdecyduje, czy konieczne jest podanie preparatu raz jeszcze.