Data publikacji:

Co to jest ścieżka sensoryczna? Jak zrobić?

Ścieżka sensoryczna to swoisty tor przeszkód, którego pokonywanie stymuluje zmysł dotyku, co z kolei przekłada się na lepszy rozwój dziecka. Zdaniem specjalistów chodzenie po ścieżce sensorycznej pozytywnie wpływa na integrację sensoryczną, sprawność motoryczną, zmysł równowagi, koordynację ruchową, a także percepcję wzrokową. Jednocześnie taka aktywność jest dla dziecka źródłem dużej radości. Wyjaśniamy, jak może wyglądać ścieżka sensoryczna w ogrodzie, a jak zaplanować taką domową.
ścieżka sensoryczna

Ścieżka sensoryczna – co to?

Ścieżka sensoryczna dla dzieci to swego rodzaju tor przeszkód, który stworzony jest z różnych elementów i materiałów. Istotne jest, aby różniły się one od siebie wielkością, twardością i fakturą – mogą być to elementy miękkie, twarde, zimne, ciepłe, duże, małe, delikatne i chropowate.
Ścieżka sensoryczna pierwotnie była wykorzystywana w gabinetach rehabilitacji dzieci i młodzieży. Obecnie coraz więcej rodziców tworzy ją w swoim ogrodzie lub w domu – chodzenie po niej przynosi bowiem wiele korzyści, również dzieciom zdrowym.

Ścieżka sensoryczna – co daje?

Jak przekonują specjaliści, ścieżka sensoryczna dla dzieci świetnie przyczynia się do integracji sensorycznej, czyli do „zgrania” pracy wszystkich naszych zmysłów i właściwego odbierania bodźców. Wiadomo też, że dzieci, które często chodzą po takiej ścieżce, są sprawniejsze, mają lepszą równowagę i koordynację ruchową, łatwiej i lepiej planują też swoje ruchy.
Warto wspomnieć, że choć ścieżka sensoryczna ma swoje początki w rehabilitacji, chodzenie po niej nie jest przykrym, nudnym czy żmudnym ćwiczeniem. Dla każdego dziecka jest to wręcz źródło doskonałej zabawy.

Ścieżka sensoryczna „zrób to sam” w ogrodzie – jak zrobić?

Czy ogrodowa ścieżka sensoryczna DIY jest trudna do wykonania? Oczywiście nie! Potrzebujesz jedynie różnego rodzaju materiałów, po których będzie biegać dziecka, a także oczywiście kawałka ogrodu.
Zacznij od wytyczenia ścieżki – musi ona mieć granice i być podzielona na mniejsze części, w przeciwnym razie poszczególne elementy bardzo szybko się pomieszają. Najczęściej robi się to przy pomocy listewek albo kamyczków, możesz jednak wykorzystać inne materiały.
Kolejny etap to wypełnienie ścieżki. Do tego celu przydadzą ci się:
  • kamienie o obłym kształcie,
  • szyszki,
  • kasztany,
  • żołędzie,
  • piasek,
  • kora,
  • długie patyki ułożone w poprzek ścieżki,
  • igliwie,
  • gumowe wycieraczki,
  • sztuczna trawa.
  • Po wypełnieniu ścieżki dziecko może rozpocząć zabawę, która polega na chodzeniu po różnych elementach na bosaka.
    Oczywiście możesz przygotować też bardziej amatorską wersję ścieżki – wystarczy, że w ogrodzie na trawie ułożysz w rzędzie kilka lub kilkanaście plastikowych, niskich, dużych pojemników, a następnie wypełnisz je wybranymi przez siebie elementami.
    Naturalna ścieżka sensoryczna może być zamontowana na stałe lub jedynie na pewien czas. Warto pamiętać, że tak naprawdę nie ma ograniczeń, jeśli chodzi o elementy wypełnienia – nadaje się niemal wszystko, co nie stwarza dla dziecka zagrożenia.

    Ścieżka sensoryczna – jak zrobić ją w domu?

    Ścieżka sensoryczna do chodzenia może służyć twojemu dziecku również w domu. Do wyznaczenia jej trasy i przygotowania podłoża pod poszczególne elementy wiele osób używa tanich i praktycznych piankowych puzzli. Możesz na nie położyć mnóstwo rzeczy. Oto garść inspiracji:
  • jedzenie (makaron o różnych kształtach, ryż, groch, fasola),
  • sznurki,
  • piórka i pompony,
  • słomki,
  • gąbki,
  • papier ścierny,
  • korale,
  • guziki,
  • folia bąbelkowa,
  • korki po winie,
  • szczotki odwrócone włosiem do góry,
  • stare płyty,
  • zakrętki po napojach,
  • tiul,
  • jedwab,
  • kawałki futerka.
  • Sensoryczna ścieżka zdrowia może też zawierać elementy natury: gałązki, kamyki, piasek, szyszki.
    Jak przygotować taką ścieżkę? W zasadzie jest to dość proste. Jeśli chcesz zrobić ją dla starszego dziecka, możesz wsypać poszczególne elementy do pojemników, a następnie ułożyć je blisko siebie, by utworzyły ścieżkę.
    Ścieżka sensoryczna dla niemowląt i małych dzieci musi być bezpieczniejsza – tak by maluch nie mógł wziąć do ust żadnego z jej elementów. Zaleca się zatem, aby jako podłoża użyć wspomnianych piankowych puzzli, a następnie przyklejać do nich poszczególne elementy. To rozwiązanie ma tę niewątpliwą korzyść, że na wybrany czas ścieżkę można szybko rozmontować, a następnie ponownie złożyć.

    Ścieżka sensoryczna – jak zachęcić dziecko?

    Nie każde dziecko z ochotą i od razu wbiega na ścieżkę sensoryczną. Niektóre, zwłaszcza te z zaburzeniami integracji sensorycznej, potrzebują czasu na oswojenie się z nową atrakcją oraz poszczególnymi jej elementami. Bardzo ważne jest, aby pod żadnym pozorem nie zmuszać malca do przejścia ścieżką. Można je delikatnie zachęcać, demonstrować chodzenie po niej, ale nie zmuszać.

    Jak rozpoznać, czy dziecko ma problemy z integracją sensoryczną?

    Ścieżka sensoryczna polecana jest wszystkim dzieciom, niemniej chodzenie po niej jest szczególnie wskazane dla dzieci z nadwrażliwością na bodźce albo wręcz przeciwnie – demonstrującym zbyt małą wrażliwość. O tym, że malec może cierpieć na zaburzenia integracji sensorycznej, świadczą następujące objawy:
  • niepokój w pierwszych latach życia, duża płaczliwość,
  • trudności z samodzielnym jedzeniem,
  • niska tolerancja zabiegów higienicznych – takich jak obcinanie paznokci,
  • nieakceptowanie wielu potraw z uwagi na ich fakturę,
  • kiepska równowaga,
  • dziwaczne, nietypowe trzymanie przedmiotów codziennego użytku,
  • trudności w koncentracji,
  • poszukiwanie bardzo głośnych dźwięków lub duża wrażliwość nawet na te umiarkowanie głośne.
  • W przypadku wystąpienia takich oraz podobnych symptomów warto skontaktować się z psychologiem dziecięcym.
    Zdjęcie: Envato Elements
    Robert Wojtaś
    Robert Wojtaś

    Absolwent Akademii Morskiej i pasjonat motoryzacji. W wolnym czasie czyta, tworzy własne meble i podróżuje z dwoma fantastycznymi synami oraz żoną. Uwielbia eksperymentować w kuchni, poznawać nowe miejsca i spędzać wieczory filmowe w gronie stałych przyjaciół.