Infekcje intymne w ciąży

Ciąża to szczególny stan. Kobieta jest szczególnie narażona na spadki odporności które skutkują m.in. infekcjami intymnymi. Poznaj objawy chorób intymnych pojawiających się w ciąży i sprawdź, jak można im zapobiegać.

Czas oczekiwania na dziecko to prawdziwa rewolucja w organizmie matki. Przeżywa ona wiele dolegliwości na które dotychczas nie chorowała. Przemiany hormonalne, mocniejsze ukrwienie śluzówek i spadek odporności prowadzą bardzo często do wystąpienia infekcji intymnych. Są one bardzo uciążliwe, a nieleczone mogą niebezpieczne dla mamy i rosnącego w jej brzuchu dziecka. 

Infekcje intymne, czyli co? 

Infekcje w pochwie mogą wywołać przede wszystkim bakterie i grzyby – drożdżaki. Eksperci uważają, że waginoza bakteryjna (BV), kandydoza pochwy i sromu (VVC) i tlenowcowe zapalenie pochwy (AV) przydarzy się wszystkim kobietom przynajmniej raz w życiu. 

Bakteryjna waginoza pojawia się częściej, gdy kobieta przeżywa zachwiania równowagi hormonalnej, metabolicznej i immunologicznej. Jej wystąpieniu sprzyjają także czynniki zewnętrzne, takie jak: przyjmowanie antykoncepcji, palenie tytoniu, nieodpowiednia higiena lub dieta. Nie określono związku aktywności seksualnej z występowaniem zakażeń bakteryjnych. BV może doprowadzić do powikłań zagrażających ciąży, jak przedwczesny poród, pęknięcie błon, zakażenie wewnątrzmaciczne i poporodowe zapalenie błony śluzowej macicy. 

Kandydoza, inaczej drożdżyca, to przyczyna niemal 90% wszystkich infekcji pochwy. Wywoływana jest przez drożdżaki, głównie Candida albicans. Także w tym przypadku do zachorowania może dojść z powodu szeregu przyczyn. VVC występuje częściej wśród kobiet z cukrzycą, w ciąży, osłabionych, po antybiotykoterapii. W przypadku nawracających infekcji należy poddać leczeniu także partnera seksualnego, mimo iż mężczyźni zazwyczaj nie mają objawów zakażenia. Z powodu zaburzenia naturalnej flory bakteryjnej pochwy infekcja grzybicza może doprowadzić do rozwinięcia się niebezpiecznych infekcji bakteryjnych zagrażających mamie i dziecku, dlatego konieczne jest jej całkowite wyleczenie. 

Czytaj więcej na temat:

Masaż krocza i ćwiczenia mięśni Kegla

Nietypowe objawy ciąży

Objawy infekcji pochwy

Najczęstszym objawem bakteryjnej waginozy są białawe lub szarawe upławy o nieprzyjemnym zapachu, często towarzyszy im świąd lub pieczenie. Niestety, bardzo często infekcje intymne wywołane bakteriami długi czas nie dają żadnych objawów, dlatego ginekolodzy podczas badania w gabinecie sprawdzają pH pochwy. Prawidłowe pH wynosi od 3,8 do 4,2. Gdy odczyn pochwy jest wyższy niż 4,5 wskazuje na występowanie infekcji.

Kandydoza objawia się m.in. świądem, pieczeniem oraz rumieniem i obrzękiem okolic sromu. Może powodować ból przy oddawaniu moczu. Wydzielina z pochwy jest obfita, biała lub kremowa, serowata, nie ma mocnego zapachu. Może także objawiać się wyłącznie bólem lub dyskomfortem po stosunku lub przebiegać bezobjawowo. 

Profilaktyka infekcji intymnych

Infekcjom intymnym najlepiej zapobiegać. Specjaliści radzą, by: 

• unikać publicznych toalet oraz publicznie dostępnych, wilgotnych miejsc, np. basenów,
• podmywać się czystą, ciepłą wodą
• stosować bawełnianą, nieobciskającą bieliznę; unikać depilacji okolic wejścia do pochwy
• ograniczyć spożywania cukrów prostych (zmieniają naturalne środowisko w pochwie, dzięki czemu patogeny łatwiej się rozwijają)
• warto starać się jak najczęściej wietrzyć miejsca intymne - chodzić latem w sukienkach, spać bez bielizny
• warto stosować miejscowe probiotyki

Leczenie infekcji intymnych w ciąży

Pomimo iż infekcje intymne występują powszechnie, to bardzo ważna jest konsultacja z ginekologiem w celu doboru odpowiedniego leczenia. Jest to szczególnie ważne w czasie ciąży z powodu zagrożenia powikłaniami wpływającymi na rozwijający się płód. Lekarz potwierdzi diagnozę i podejmie decyzję w sprawie leczenia. Objawy infekcji bakteryjnej li grzybiczej mogą być zbliżone, dlatego często potrzebne jest wykonanie posiewu wydzieliny z pochwy. 

Leki stosowane tradycyjnie w leczeniu infekcji intymnych mogą być podawane doustnie (np. antybiotyki, metronidazol, nystatyna) lub miejscowo. Wsparciem leczenia jest podawanie preparatów zawierających przyjazne bakterie Lactobacillus (zaleca się przyjmowanie probiotyków zawierających trzy szczepy, np.: L. fermentum 57 A, L. plantarum 57 B i L. gasseri 57 C) oraz sprzyjających zakwaszeniu pochwy, np. witaminy C lub kwasu mlekowego. Przy zakażeniach kandydozą terapia trwa długo, musi być kontynuowana nawet wtedy, kiedy nie daje już objawów, inaczej powróci. Najczęściej potrzebne jest również leczenie partnera, aby nie dopuścić do wtórnego zakażenia. Nawet, jeśli u niego nie występują żadne objawy infekcji.

Czytaj również:

Płyny do higieny intymnej szkodzą, a spanie bez bielizny jest zdrowe

Seks w ciąży - czy jest bezpieczny