Ślub konkordatowy - jakie dokumenty są potrzebne i do kiedy zgłosić się do Urzędu Stanu Cywilnego?

Ślub konkordatowy – jakie warunki muszą być spełnione?

Możliwość wzięcia ślubu konkordatowego istnieje w Polsce od 1998 r. Jest to połączenie ceremonii kościelnej z aktem prawnym. Daje takie same skutki, jak ślub cywilny, ale eliminuje potrzebę organizowania dwóch osobnych uroczystości. Aby para mogła wziąć ślub konkordatowy, musi spełnić jednocześnie dwa warunki, to znaczy:

• para w obecności duchownego musi wyrazić wolę jednoczesnego zawarcia małżeństwa, które podlega prawu polskiemu,

• akt małżeński musi sporządzić kierownik Urzędu Cywilnego.

Ślub konkordatowy, podobnie jak cywilny, mogą zawrzeć osoby pełnoletnie, niespokrewnione w linii pierwszej, które nie są w związku małżeńskim oraz nie są w stosunku przysposobienia.

Ślub konkordatowy – dokumenty

Przygotowania do ślubu konkordatowego należy zacząć kilkanaście miesięcy przed datą planowanej uroczystości. Należy zgromadzić szereg dokumentów, które są niezbędne do zawarcia związku małżeńskiego. Trzeba przygotować:,/p>

• kopie dowodu osobistego narzeczonych i świadków,

• akty urodzenia narzeczonych,

• zaświadczanie z Urzędu Stanu Cywilnego stwierdzające brak przeciwwskazań do zawarcia ślubu,

• potwierdzenie sakramentu chrztu i bierzmowania narzeczonych,

• potwierdzenie odbycia nauk przedmałżeńskich przez narzeczonych,

• potwierdzanie wizyty w poradni rodzinnej.

Młodzi, którzy nie mają nauk przedmałżeńskich, muszą odbyć je przed zawarciem ślubu. Po skompletowaniu dokumentów narzeczeni mogą zająć się również pozostałymi przygotowaniami do ślubu. Muszą pamiętać o zaproszeniach dla gości, znalezieniu idealnego lokalu, sukni dla panny młodej i wielu innych niezbędnych elementach, pozwalających przeżyć piękny i niezapomniany dzień.

Ślub konkordatowy krok po kroku

Przygotowania do ślubu są zawsze pracochłonne, dlatego nie należy zostawić ich na ostatnią chwilę. Załatwianie formalności do ślubu konkordatowego najlepiej zacząć rok przed datą uroczyści.

Pierwszym krokiem jest wizyta w kancelarii parafialnej i ustalenie wymarzonego terminu. Należy zabrać ze sobą świadectwa chrztu, informacje o przyjęciu sakramentu bierzmowania oraz dowody osobiste.

Kolejnym krokiem jest wizyta w urzędzie Stanu Cywilnego, która powinna odbyć się około 3 miesiące przed ślubem. Do urzędu trzeba zabrać dowody osobiste, dowód uiszczenia opłaty skarbowej oraz akty urodzenia. W tym czasie powinna odbyć się również druga wizyta w kancelarii, na którą należy zabrać zaświadczenie z USC o braku przeciwwskazań do zawarcia ślubu oraz zaświadczenie o ukończeniu kursu przedmałżeńskiego.

W kancelarii zostanie spisany protokół przedślubny oraz zapisane zapowiedzi, które zostaną wygłoszone w parafiach małżonków przez dwa tygodnie. Kolejna i już ostania wizyta w kancelarii musi odbyć się w dniu ślubu. Wtedy należy okazać zaświadczenie o odbytych spowiedziach, a świadkowie muszą przedstawić dowody osobiste.

Przed zawarciem małżeństwa spisywany jest akt zawarcia małżeństwa, podpisany przez przyszłych małżonków oraz dwoje pełnoletnich świadków. Po ślubie obowiązkiem duchownego jest dostarczenie w ciągu 5 dni do USC dokumentów potwierdzających zawarcie związku małżeńskiego. Na ich podstawie Kierownik urzędu potwierdzi zawarcie małżeństwa.

Ślub konkordatowy a rozwód

W życiu zdarzają się sytuacje, kiedy małżeństwa nie chcą już dalej być razem i decydują się na rozwód. <b>Rozwód osób, które zawarły ślub konkordatowy, rozwiązuje jedynie małżeństwo w sposób cywilny.</b> W świetle prawa kościelnego małżeństwo cały czas istnieje. Kodeks kanoniczy zezwala jedynie na stwierdzenie nieważności małżeństwa, ale aby do tego doszło, musi toczyć się postępowanie dowodowe, zakończone odpowiednim wyrokiem.

Ślub konkordatowy to bardzo popularne rozwiązanie, na które decyzje się wiele par. Jest wygodne, a przygotowania zajmują mniej czasu. Para może skupić się na przeżywaniu uroczystości, nie musi przemieszać się z Urzędu Stanu Cywilnego do kościoła. Stres towarzyszący temu wyjątkowemu dniu jest mniejszy, odchodzą również wydatki na dodatkowy strój czy dekoracje.