Wychowanie dziecka to niełatwe zadanie. Dziewczynki są bardziej ułożone, grzeczniejsze, szybciej uczą się mówić i łatwiej przychodzi im nauka czytania. Chłopcy częściej bywają rozkojarzeni i bardziej ruchliwi od ich rówieśniczek. Tak się mówi. Ile w tym prawdy i czy różnice między płciami wynikają z natury, czy może są efektem stereotypów, do których się przyzwyczailiśmy? Czy łatwiej wychować chłopca czy dziewczynkę ?
Nie można nie zauważyć, że każde dziecko, bez względu na płeć, jest inne i na swój sposób wyjątkowe. Okazuje się, że ich upodobania są w dużej mierze uwarunkowane biologicznie. Nie do końca jest więc prawdą, że środowisko ma duży wpływ na to, kim jesteśmy. To, że dziewczynki wolą zabawę lalkami, chłopcy zaś samochodzikami nie jest zatem mitem, który należałoby wcisnąć między inne opowiastki o tym, co wypada a czego nie wypada robić ze względu na płeć. Naukowcy już dawno zajęli się tym tematem. Co jeszcze odkryli?
Ostatnie badania wykazały, że chłopcy są 2. miesiące przed dziewczynkami, jeśli chodzi o kojarzenie zasad ruchu i mechaniki. Jeśli na przykład rzucisz piłkę za kanapę, pójście po nią zajmie im o wiele mniej czasu niż dziewczętom. Ponadto, chłopcy okazują się bardziej biegli w śledzeniu poruszających się obiektów.
Wbrew temu, co moglibyśmy sądzić, chłopcy przejawiają większą od dziewczynek tendencję do wyrażania niezadowolenia i przeżywania innych stanów emocjonalnych, na przykład związanych ze stresem. Według jednego z badań nad sześciomiesięcznymi dziećmi okazało się, że w obliczu frustracji, nawet jeśli dziewczynki głośno reagowały płaczem, na oko spokojni chłopcy mieli szybszą akcję serca, co sugerowało, że rzeczywiście szybciej doświadczali stresu.
Wedle wyników badań przeprowadzonych w ubiegłym roku, dziewczynki o wiele lepiej niż chłopcy potrafią naśladować ruchy palców i rąk, a co za tym idzie, również innych czynności. Co więcej, wyrażają większą od chłopców ochotę naśladownictwa. Nie dziwi zatem dlaczego, będąc jeszcze malutkie, cieszą się z lalek i wózków, którymi mogą zajmować się tak, jak kiedyś robiła to ich mama.
Dziewczynki są bardziej skłonne do tworzenia i utrzymywania kontaktu wzrokowego. Można powiedzieć, że są lepiej wykwalifikowane jeśli chodzi o odczytywanie emocji na ludzkiej twarzy – znacznie prędzej od chłopców odkryją, że mama jest smutna lub szczęśliwa i okażą wobec tego większą empatię.
Małe dziewczynki znacznie wcześniej niż ich bracia lub rówieśnicy zaczynają używać gestów, mówiących na przykład „pa-pa”. W wieku 16. miesięcy słownik przeciętnej dziewczynki wzbogaca się o ok. 100 wyrazów, podczas gdy u chłopca o zaledwie 30.
Mamusie i tatusiowe rodzeństwa często przyznają, że wychowanie dziecka, zwłaszcza jeśli pierwsze jest odmiennej płci, nigdy nie jest takie samo. Podstawowe różnice zauważa się, stosując jednakowe metody wychowawcze, na które dziewczynki i chłopcy reagują w różnoraki sposób.
Zdjęcie: Fotolia by © zakharova ievgeniia All right reserved