Oburęczność

Autor: Punta Mika

Oburęczność, czyli umiejętność posługiwania się w tym samym stopniu zarówno prawą, jak i lewą ręką, występuje u jednej na sto osób. Choć ta nietypowa cecha wydaje się być zaletą, nic bardziej błędnego - wyniki badań wskazują na coś zupełnie innego.

Jak wygląda proces lateralizacji?

Lateralizacja, czyli mówiąc prościej wykształcenia dominującej strony ciała jest postępującym procesem. Mały człowiek nie rodzi się prawo- czy leworęczny. Stronność ciała kształtuje się stopniowo wraz z jego wiekiem i ogólnym rozwojem ruchowym. Ale już u półrocznych dzieci można dostrzec sygnały, które świadczą o tym, czy w przyszłości będzie ono praworęczne, czy leworęczne - wtedy zaznacza się dominacja jednej ze stron. Potem następuje okres nauki chodzenia, co jest czynnością symetryczną, więc sygnały przestają być wyraźne. Po raz kolejny jego preferencje ujawniają się jak tylko dziecko poczuje się pewnie na nogach. Dominacja jednej ze stron ciała zazwyczaj wykształca się do 6. roku życia. Nie jest to jednak termin ostateczny - u niektórych proces lateralizacji trwa trochę dłużej. 1% maluchów, czyli dzieci oburęczne nie przejawiają wyraźnej dominacji żadnej ze stron. Cechę tę uznaje się za patologię, gdy dziecko ukończy 10. rok życia.

Jakie są wady oburęczności?

Badania naukowców nie pozostawiają wątpliwości - dzieci oburęczne dwa razy częściej niż ich prawo- lub leworęczni rówieśnicy mają problemy z nauką i koncentracją. Stosunkowo często występują u nich problemy z czytaniem i pisaniem. Powodem jest zazwyczaj mylenie liter, np. b-d czy b-p, a także przestawianie kolejności liter, np. sok-kos. Pismo jest chaotyczne, ponieważ malec skupia się na prawidłowym zapisie wyrazów. Oburęczni o wiele częściej mają też problemy z koncentracją - nie mogą skupić uwagi na jednej czynności i są nadpobudliwi. W wielu przypadkach diagnozuje się u nich ADHD.

Jak walczyć z oburęcznością?

Oburęczne dzieci nie muszą mieć problemów w szkole, jednak prawdopodobieństwo jest na tyle duże, że warto spróbować z tym walczyć. Wizyta u specjalisty z pewnością nie zaszkodzi. Poradzi on zestaw ćwiczeń, które pomogą w dziecku wykształcić dominację jednej ze stron. Obejmuje on zarówno ćwiczenia manualne i percepcji wzrokowej, np. puzzle czy lepienie z plasteliny, jak również ćwiczenia całego ciała wspomagające koordynację wzrokową i ruchową.

Zdjęcie: Fotolia fot. by © Alena Ozerova

Autor

Punta Mika

Nie zaczyna dnia bez filiżanki mocnej kawy i porannego przeglądu prasy. Żyje bardzo aktywnie i prowadzi kilka projektów na raz. Marzy, by doba miała 48 godzin. Jak każda kobieta lubi dbać o zdrowie i urodę, dlatego chętnie o tym pisze i dzieli się wiedzą z czytelniczkami Dzidziusiowa.

Komentarze

04-04-2020

Ocena:

Anka

Co za brednie! Oburęczna jestem od dziecka. Nauczyłam sie płynnie czytać w wieku 5 lat, skończyłam studia w języku obcym. Nigdy nie byłam nadpobudliwa a wręcz bardzo spokojna. Jakiś rodzic przeczyta ten artykuł i bedzię sie niepotrzebnie zamartwiał. Dla mnie moja oburęczność jest zaletą, ciekawostką. Czymś czym można sie pochwalić.

08-03-2020

Ocena:

Olivia

Jestem obureczna i nie sprawia mi to w niczym kłopotu. Moje pismo jest staranne (w przypadku obu rąk), normalnie się uczę i czytam. Dla mnie to tylko dodatkowe ułatwienie.

11-06-2019

Ocena:

Monitka

Już 55 lat jestem oburęczna. Nauczyłam się

02-07-2018

Ocena:

Aurelia

Ja jeste obu ręczna i jakos nie wydaje mi się żeby to mi w czym kolwiek przeszkadzało nie przypominam sobie żebym była dzieckiem haorycznym wręcz przeciwnie , i Mój syn ma 16 lat jest oburęczny każda czynność może robić na zmianę a to lewa a to prawa jest uzdolniony plastycznie jak zmęczy prawa to rysuje tak samo pięknie lewa nigdy nie był nadpobudliwy jest do dzisiaj spokojnym chłopakiem i nie miał problemów z nauka , także Moja córka ma 3.5roku od samego początku używa obu rak w każdej czynności, a na dzień dzisiejszy porozumiewa się w 3, językach i nie ma jakos problemu z jej nauka jest żywym dzieckiem, ale napewno nie nadpobudliwym ciekawe na jakich dzieciach te badania zostały zrobione ze tak opisują osoby oburęczne i nazywają to patologia

11-06-2018

Ocena:

Kacper

Będę uważał

10-06-2018

Ocena:

Kacper

Czyli trzeba się od takich ludzi trzymać z daleka?

23-04-2017

Ocena:

Filip

Sam nie wiem jak siebie określić ale wydaje mi się że jestem oburęczny bo pisze lewą ręką,szkicuje, jem, podcieram się, ale w siatkówkę atakuje prawą ręką, to samo z noga w piłce nożnej , jeść też mogę prawą ręką, tenisa ziemnego czy stołowego gra prawą ręką, ze stukami wali jest podobnie. W tym artykule oburęczność została przedstawiona jako "dewiacja" ja pomimo iż jestem dyslektykiem nie zauważyłem większych problemów u siebie bo z koncentracją może mieć problemy większość osób nie zależnie od ręki wiodącej, a jako nauczyciel mogę to śmiało potwierdzić. Więc czy osoba oburęczna może mieć talent do szkicowania, muzyki, programowania w rożnych językach i co zaskakujące na przeciwieństwo temu artykułowi być nauczycielem w szkole? (bo przecież z oburęcznością trzeba walczyć) nie sadze, generalizowanie jest plagą społeczeństwa XXI wieku...

12-09-2016

Ocena:

Julka

Mam 21 lat, rowniez od dziecka jestem obureczna, ten artykul to chyba jakis stek bzdur, nigdy nie mialam problemow z nauka, cale zycie bylam wzorowa, teraz jestem studentka 3. roku, nie mam tez problemów z koncentracja, no i nigdy nie bylam jakas nadpobudliwa haha, a to ze moge operować zarowno lewa jak i prawa reka traktuje tylko jako duzy plus

26-11-2014

Ocena:

Świetne w pomocy rozwijania tej umiejętności są zabawki kreatywne, chodzi mi te z serii do wykorzystywania manualnego