Dziecko chce być jeszcze bardziej samodzielne niż w 18. miesiącu życia. Przecież jest już taki duże. Irytuje się gdy próbujecie coś za niego zrobić, co od rodziców wymaga mnóstwo cierpliwości. Warto jednak wspierać 19-miesięczne dziecko w rozwijaniu swoich umiejętności.
Jeszcze nigdy dziecko nie chciało być aż tak samodzielne i niezależne. Bardzo chce pokazać ile już umie zrobić. Niestety nie potrafi zrozumieć, że istnieją pewne ograniczenia, że coś trzeba zrobić szybciej lub dokładniej niż on potrafi.Warto starać się dać dziecku tyle samodzielności, na ile to możliwe.
U 19 miesięcznego dziecka rozwinęła się zdolność abstrakcyjnego myślenia. Potrafi już bawić się w udawanie i wyobrażanie. Teraz może stać się księżniczką, czarodziejem, a kawałek dywanu będzie najwspanialszym odcinkiem autostrady.
Dziecko w tym wieku ma też coraz lepszą pamięć. Zapamiętuje krótkie piosenki i wierszyki. Ćwiczcie z nim tą nową umiejętność, słuchajcie piosenek, czytajcie.
Ciekawe świata półtoraroczne dziecko ciągle eksperymentuje. A to wyrzuci coś przez balkon, wrzuci coś do sedesu, albo bawiąc się telefonem, do kogoś zadzwoni.
Dziecko w wieku 19 miesięcy biega, tańczy, skacze i czasem trudno je zatrzymać. Ruchy dziecka stają się coraz bardziej precyzyjne. Potrafi zbudować dużą wieżę z klocków, próbuje samo się myć, karmi misie.
Półtoraroczne dziecko nadal najchętniej bawi się z dorosłymi. Inne dzieci nie są tak interesujące jak tata, czy babcia.
Musicie teraz uważać, bo szkrab uwielbia naśladować zachowanie starszych. Powtarza słowa, gesty, warto dawać mu dobry przykład.
Wasze dziecko właśnie teraz przeżywa apogeum lęku przed rozstaniem z mamą i tatą. Nie lekceważcie tego, bo dziecko myśli, że skoro zniknęliście z zasięgu jego wzroku to zniknęliście na zawsze.
Zdarza się, że dziecko staje się bardzo agresywne. Tupie, bije, gryzie, rzuca zabawkami. Wciąż ma kłopoty z opanowaniem emocji.
Jak najwięcej rozmawiajcie z dzieckiem. Półtorarocznemu dziecku opowiadajcie o tym co robicie i co widzicie dookoła.
Pozwólcie mu obserwować przyrodę. Niech przyjrzy się jak wędrują mrówki, czy latają gołębie. Nakarmcie w parku kaczki.
Informujcie malucha o tym co go czeka, aby miał jasność sytuacji i później nie protestował. Ustalajcie z nim, że najpierw Wy umyjecie mu ząbki, a potem umyje je on sam. Wówczas nie będzie wojny o szczoteczkę.
Dziecięcą potrzebę samodzielności możecie wykorzystać do nauki higieny. Niech maluch sam myje rączki, czesze włosy.
* Należy mieć na uwadze, że każde dziecko rozwija się w indywidualny sposób. Umiejętności przypisane odpowiedniemu wiekowi są jedynie statystyczną średnią.
absolwentka pedagogiki, mama dwóch synów. Prowadzi zajęcia dla dzieci i wspiera rodziców przedszkolaków w problemach wychowawczych w placówce oraz w internecie. Lubi książki i seriale. Marzy o podróży na Sycylię.