Rodzice zwykle zauważają, że dziecko wypróżnia się rzadziej niż co 2–3 dni, a stolec ma postać twardych, zbitych mas. Typowe są też ślady na bieliźnie, wynikające z mimowolnego wycieku płynnej treści kałowej obok zalegającej masy. Maluch może unikać siadania na nocniku czy toalecie, przyjmować charakterystyczną postawę powstrzymywania, a także skarżyć się na ból brzucha czy brak apetytu. Warto zwrócić uwagę na te sygnały, bo im wcześniej zareagujemy, tym łatwiej przełamać mechanizm zaparć nawykowych.